[2] Mos


Mos | Leeftijd: 13 jaar | Geboren: In de nacht van 31 december op 1 januari | Ras: Grote Mergellander

Mos is geboren en opgegroeid tussen de schapen. Mergellander schapen natuurlijk. Zijn leven lang trok hij dagelijks met de kudde over weides en heide. Hij sliep in de schaapskooi en was een vriendelijke hoeder.


Over zijn bijzondere band met ooi Merle heeft de regionale pers intertijd nog geschreven. Er kwamen na die publicatie een tijd lang bussen vol bezoekers naar de heide die "de hond met zijn schaapje" met eigen ogen wilden zien.
Merle was als lammetje door Mos uit een sloot gered toen het daar in een onoplettend moment ingerold was. Vanaf dat moment liep Merle de hond voortdurend achterna alsof het haar moeder was. Ze sprong ook regelmatig op zijn rug en zo hoedden ze samen de hele kudde. Wanneer Merle een verdwaald blaatje liet horen, blafte Mos zijn lage blaf en galoppeerde Merle weer naar hem toe. Ze sliepen, aten, hoedden, renden samen. Of eigenlijk was het Merle die met Mos sliep, at, hoedde en rende. Mos deed gewoon zijn ding en daar hoorde zij toevallig bij.

Dat was zo tot de dag dat Merle - inmiddels al lang volwassen - weer de sloot in rolde. Ze lag er diep in, haar vacht meteen zwaar van slootwater. Mos sliep. Moe van het hoeden op zijn oude dag en al wat doof geworden hoorde hij haar laatste blaten niet.
Merle overleed die avond. De herder vond haar bij het laatste licht van de ondergaande zon. Mos drukte zijn neus diep in Merle’s vacht. Er bleef een kuiltje in de dikke, vette, doornatte wol staan. Zo heeft de herder haar begraven.

Het krantenartikel van lam Merle en een jongere Mos hangt nog steeds, inmiddels verstoft, aan de houten wand van het dagverblijf van de herder. Die is zeer trots op zijn hond. Hij hóudt van zijn hond.
Door slijtage en ouderdom lukt het Mos niet meer om dagenlang mee op pad te gaan met de kudde. Het doet de herder zeer zijn hond van ochtend tot avond alleen te laten. Daarom zoekt hij voor Mos een goed nieuw thuis waar hij zijn oude dag mag doorbrengen. Een plek waar hij bij het haardvuur kan liggen. Op een schapenwolletje. Na een fijne, niet al te lange wandeling door het bos. En als je een schaapskudde aan huis hebt staan zou dat geweldig voor hem zijn!

*
In 'het adoptiehondenproject' vind je (verzonnen) verhalen en tekeningen van Suzanne Huijs, hondenprofessional x beeldend kunstenaar x meer creatieve zaken, www.hondenbeusichem.nl en www.suzannehuijs.nl